Tot nu toe

Ik schilder landschappen en stadsgezichten . Ik treed hierbij min of meer in het voetspoor van mijn vader. Die runde in Langedijk een dorpswinkel, een Hema in het klein, zou je kunnen zeggen. Als liefhebber van het Noord-Hollands landschap, maakte hij in zijn vrije tijd veel foto s van de omgeving. Hieruit koos hij de besten en liet daar ansichtkaarten van drukken. Die hij vervolgens verkocht in zijn zaak. (Zie voorbeeld van een van zijn kaarten hierboven)


In de tachtiger jaren volgde ik mijn kunstschildersopleiding. Het was de tijd van De Nieuwe Wilden en in die stijl ging ik ook werken. Ik heb dit jaren met plezier gedaan en had er ook succes mee. De kunstcriticus van het Noord-Hollands Dagblad vond: “mijn tekenwerk volmaakt voldoen aan de eisen die je aan tekeningen kunt stellen” Jaren later kreeg ik het idee dat mijzelf begon te herhalen. Steeds meer kwamen in mijn werk dezelfde vormen en kleuren terug. Om dit patroon te doorbreken, bedacht ik dat het me kon helpen om naar waarneming te gaan tekenen en schilderen. Dan was ik immers gedwongen kleuren en vormen te maken die ik niet zelf had bedacht, maar die mijn omgeving mij dicteerde. Ik ben in en rondom mijn huis aan de slag gegaan. En raakte gaandeweg in de ban van het landschapschilderen.

Hans van Amstel van de Wackers-Academie te Amsterdam was mijn docent plein-air schilderen tijdens een 5 daagse cursus die ik in 2003 te Durgerdam volgde. Hans leerde mij mijn fiets als schildersezel te gebruiken. Met behulp van een speciaal daarvoor zelfgemaakt bankje op je bagagedrager, krijgt je samen met het zadel, een breed draagvlak voor je doek. Met accu-klemmen en latten geef je het doek vervolgens verder steun. Je fiets-ezel, kan je hierna met behulp van spantouwtjes en tent-haringen, stevig vastzetten, zodat het geheel tegen een stootje kan. Windkracht 5 is te doen! De jaren dat ik met olie en acryl werkte heb ik deze ezel naar tevredenheid gebruikt. Volgens Hans deed de landschapsschilder Piet Mondriaan het ook zo, nee….nog sterker: Piet Mondriaan, himself, heeft deze opstelling bedacht!

De polder waar ik woon en werk, breng ik graag in beeld. Ik ben me erg bewust van het unieke van het Hollandse polderlandschap. Omdat onze polder, niet alleen een polder maar ook een droogmakerij is, wat onder meer inhoudt, dat het hele wegenplan van de zeventiende-eeuwse tekentafel komt, hebben we wegen, die kilometers lang kaarsrecht zijn en bovendien geheel vlak. Waar vind je dit ter wereld? Ondanks dat hier veel gebouwd is, is dit wegenplan tot in de huidige stadskern zichtbaar gebleven. Ik heb hier onlangs een serie schilderijen aan gewijd.

Heerhugowaard, Middenweg 2011 (gouache 30x40cm)